Vahiy olarak tanımlanan aydınlanma deneyimi veya başka bir anlatımla “Tanrı ile yüzleşmek, Onun varlığı ile birleşmek” tüm zihinsel engeller kalktığında kişinin “başına gelen” bir deneyimdir. Bu deneyim başka bir yolun veya öğretinin milyonlarca talebesi olmasına rağmen hala küçük bir azınlığın lütfuna ulaştığı son noktadır.
Ruhani yolda olmak ve istikrarlı bir şekilde sadece uyanmayı ya da aydınlanmayı menzil ve hedef bilmek çok az yolcunun gösterdiği bir çabadır. Yolun kişiye verdiği bilinç aşamalarında bir çoğu daha ilk düzeylerde yaptıkları açılım ve değişim deneyimleriyle sarhoş bir şekilde yol kenarında takılır kalırlar. Spiritüel benlik büyür ve kişi kendini özel ve seçilmiş hisseder. Bu tuzağa düşmeyen hemen hemen hiçkimse yoktur ve çok azı bu tuzaktan kurtuluyor. Çünkü kendini beğenme ve başkaları tarafından beğenilme; insan kitlelerinin hayranlığının hedefi olmak gibi birçok nitelikle bağımlılık kurar ve kısır bir döngü içinde kalırlar... O tür kişilerin öğretileri çarpıktır ve yargılarla doludur. İkilik yaratırlar kendi doğrularını öne çıkarırken ve böylece egoyu beslerler... Dünya onların menzili ve olmuştur...
Gerçek ruhani yolcu kalabalıkları aramaz. O sessizliğin ve sadeliğin misafiridir ve tüm gerekli olan her şey ona oradan verilecektir... Sabır ve istikrarla kendini yoklar, kendine bakar ve ruhani alemin yardımını alır... Yargılamaz ve fikirler içinde yer almaz. Tartışmaz ve hakikatı savunmaz. Hakikatın savunulmaya ihtiyacı yoktur... Sadece onun için el, ayak, dil ve göz olmak yeterlidir... Hakikat söz ile değil ÖZ ile anlatılır bu dünyada...
UYANIŞ, namı diğer AYDINLANMA hakkında yalan yanlış sınırsız açıklamalar var....Bilmeden bildiğini sananlar ordusu egoya hizmete devam ederken, o küçük benliklerine spiritüellik kaftanını giydirmeye devam ediyorlar....Elbette egonun spiritüelleşmesi çoğunlukla kaçınılmaz bir evredir ruhani yolda ama sanıldığı gibi aydınlanma değildir... ve o evre aşılmadan yol yürünmez...
Uyanmanın İşaretleri:
1.Artık spiritüel bilgi veya deneyimler için arzu olmaz...
2. Olan şeyden farklı olan herhangi bir şey olma arzusu yoktur...
3. Bağlılık OLMADAN şefkat vardır...
4. Her ne olursa olsun beden/zihin huzurludur...
5. Zihin, geçmiş veya gelecek kaygıları olmadan tam olarak şimdidedir...
6. Aynen meditasyonda olduğu gibi düşünceler gelir giderler, ama onlarla özdeşleşme yoktur...
7. Herhangi bir yargılama olmadan “olan şeyin” farkındalığı vardır...
8.En zor durumlarda bile mutluluk sabittir, süreklidir...
Uyanmış olmak Şunlar DEĞİLDİR:
1. “Spiritüel deneyimlere” sahip olmak ve aramak...
2. Sürekli keyif, coşku hali...
3. Armağanlara (yeteneklere) sahip olmak (kanallık, telepati, durugörü, duruişiti, şifa yetenekleri, levitasyon yapma, nesneler tezahür ettirmek vs.)
4. Spiritüel konularla ilgili bilgi sahibi olmak...
5. Kundalini deneyimleri yaşamak...
6. Özel olduğunu, kurtarıcı olduğunu düşünmek...
7. Mükemmel sağlığa sahip olmak...
8. Duyularla herhangi bir şeyle ilişkili şeyler algılamak...
Ruhani yolda olmak ve istikrarlı bir şekilde sadece uyanmayı ya da aydınlanmayı menzil ve hedef bilmek çok az yolcunun gösterdiği bir çabadır. Yolun kişiye verdiği bilinç aşamalarında bir çoğu daha ilk düzeylerde yaptıkları açılım ve değişim deneyimleriyle sarhoş bir şekilde yol kenarında takılır kalırlar. Spiritüel benlik büyür ve kişi kendini özel ve seçilmiş hisseder. Bu tuzağa düşmeyen hemen hemen hiçkimse yoktur ve çok azı bu tuzaktan kurtuluyor. Çünkü kendini beğenme ve başkaları tarafından beğenilme; insan kitlelerinin hayranlığının hedefi olmak gibi birçok nitelikle bağımlılık kurar ve kısır bir döngü içinde kalırlar... O tür kişilerin öğretileri çarpıktır ve yargılarla doludur. İkilik yaratırlar kendi doğrularını öne çıkarırken ve böylece egoyu beslerler... Dünya onların menzili ve olmuştur...
Gerçek ruhani yolcu kalabalıkları aramaz. O sessizliğin ve sadeliğin misafiridir ve tüm gerekli olan her şey ona oradan verilecektir... Sabır ve istikrarla kendini yoklar, kendine bakar ve ruhani alemin yardımını alır... Yargılamaz ve fikirler içinde yer almaz. Tartışmaz ve hakikatı savunmaz. Hakikatın savunulmaya ihtiyacı yoktur... Sadece onun için el, ayak, dil ve göz olmak yeterlidir... Hakikat söz ile değil ÖZ ile anlatılır bu dünyada...
UYANIŞ, namı diğer AYDINLANMA hakkında yalan yanlış sınırsız açıklamalar var....Bilmeden bildiğini sananlar ordusu egoya hizmete devam ederken, o küçük benliklerine spiritüellik kaftanını giydirmeye devam ediyorlar....Elbette egonun spiritüelleşmesi çoğunlukla kaçınılmaz bir evredir ruhani yolda ama sanıldığı gibi aydınlanma değildir... ve o evre aşılmadan yol yürünmez...
Uyanmanın İşaretleri:
1.Artık spiritüel bilgi veya deneyimler için arzu olmaz...
2. Olan şeyden farklı olan herhangi bir şey olma arzusu yoktur...
3. Bağlılık OLMADAN şefkat vardır...
4. Her ne olursa olsun beden/zihin huzurludur...
5. Zihin, geçmiş veya gelecek kaygıları olmadan tam olarak şimdidedir...
6. Aynen meditasyonda olduğu gibi düşünceler gelir giderler, ama onlarla özdeşleşme yoktur...
7. Herhangi bir yargılama olmadan “olan şeyin” farkındalığı vardır...
8.En zor durumlarda bile mutluluk sabittir, süreklidir...
Uyanmış olmak Şunlar DEĞİLDİR:
1. “Spiritüel deneyimlere” sahip olmak ve aramak...
2. Sürekli keyif, coşku hali...
3. Armağanlara (yeteneklere) sahip olmak (kanallık, telepati, durugörü, duruişiti, şifa yetenekleri, levitasyon yapma, nesneler tezahür ettirmek vs.)
4. Spiritüel konularla ilgili bilgi sahibi olmak...
5. Kundalini deneyimleri yaşamak...
6. Özel olduğunu, kurtarıcı olduğunu düşünmek...
7. Mükemmel sağlığa sahip olmak...
8. Duyularla herhangi bir şeyle ilişkili şeyler algılamak...
Yorumlar
Yorum Gönder